#軍人さんと金平糖 / Gunjinsan to konpeito (เล่มเดียวจบ)｜60
🖋©︎ Umino Sachi : เขียน , Yachiyo Haru : illustration
#รีวิวนิยายวายญี่ปุ่น #แนะนำนิยายวายญี่ปุ่น
🇯🇵 23.01.20
นิยายวายย้อนยุคสมัยก่อนของญี่ปุ่น พ่อหนุ่มทหารพูดน้อยคลั่งรักจริงๆ
อุเคะ ‘คิโยะ’ เกิดและโตในย่านเริงรมย์ ทำงานเป็นคนรับใช้จิปาถะทุกอย่าง มีชีวิตที่เต็มไปด้วยความยากลำบาก ด้วยงานที่คิโยะทำกับใบหน้าที่น่ารัก ตัวเล็กผอมบาง ไว้ผมยาว ทำให้ไม่ค่อยได้สนิทกับใครเป็นพิเศษ เพราะคนรับใช้ผู้ชายคนอื่นส่วนใหญ่ก็รวมตัวอยู่ด้วยกัน คนที่ทำงานที่นี่ แค่ชีวิตของตัวเองก็ยังแทบเอาตัวไม่รอดแล้ว
ทุกวันคิโยะจะพยายามหาสิ่งเล็กๆน้อยๆที่ได้เห็นในชีวิตประจำวันมาให้กำลังใจตัวเองว่า “วันนี้เป็นวันที่ดี” ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่ามันเป็นไปได้ยาก
วันนั้นคิโยะเข้าไปเก็บกวาดทำความสะอาดห้อง แล้วบังเอิญเห็นขนมหวานคอนเปโต ตกอยู่เม็ดนึง ที่นี่อย่าว่าแต่ขนมหวาน แค่อาหารดีๆคิโยะยังไม่เคยได้กิน การได้เห็นขนมหวานเลยทำให้คิโยะรู้สึกดีมาก แต่สุดท้ายคอนเปโตนั้นก็อยู่กับคิโยะได้ไม่นาน
ตอนร้านเปิด มีกลุ่มลูกค้าสวมชุดทหารเต็มยศ หนึ่งในนั้นมีทหารคนนึงตัวสูงเด่น สีหน้าเรียบเฉย จังหวะที่คนๆนั้นเดินเข้ามาในร้านก็บังเอิญสบตากับคิโยะพอดี
จากนั้นคิโยะก็ทำงานของตัวเองตามปกติ อยู่ดีๆก็มีคนจับไหล่จากด้านหลัง ปรากฎว่าเป็นคุณทหารตัวสูงหน้านิ่งคนนั้น
คิโยะถูกทหารคนนั้นพาเข้าไปในห้องสำหรับแขก คนรับใช้อีกคนที่อยู่หน้าห้องก็รีบร้อนบอกว่านั่นไม่ใช่นางโลมนะ รอหน่อยจะรีบไปตามมาให้ แต่ทหารคนนี้ก็ไม่สนใจ บอกแต่มาที่นี่เพื่อจะกินเหล้า จะเป็นใครมาคอยดูแลก็ได้
พอเข้ามาในห้อง ก็บอกให้คิโยะรินเหล้าให้ตัวเองหน่อย แต่พอรู้ว่าคิโยะเป็นผู้ชายก็ขอโทษอ่อนน้อมจริงใจ สุดท้ายคิโยะก็ช่วยรินเหล้าให้ และได้พูดคุยทำความรู้จักกับทหารมาดขรึมคนนี้
เซเมะแนะนำตัวว่าตัวเองชื่อ ‘ฮาตะ มาซาซึกุ’
ตอนแรกคิโยะยังเกร็งๆกับรูปลักษณ์ภายนอกที่ดูเงียบขรึม สีหน้าไม่แสดงความรู้สึกของมาซาซึกุ แต่พอได้เริ่มคุยกันก็ทำให้ได้รู้ว่าอีกฝ่ายใจดีมาก ซำ้ยังตั้งคำถามถามคิโยะ และตอบคำถามของคิโยะแบบตั้งใจตอบมากด้วย
วันนั้นมาซาซึกุอ่อนโยนกับคิโยะมาก ให้เขาได้กินอาหารของแขกและดื่มเหล้า ปฏิเสธนางบำเรอที่จะเข้ามาดูแลหลังจากนั้นด้วย ซึ่งการปฏิเสธนี้เลยทำให้ทั้งสองแตะต้องถึงเนื้อถึงตัวกัน
จากวันนั้นผ่านไป คิโยะก็คิดถึงมาซาซึกุอยู่เรื่อยๆ จนไปแอบได้ยินบรรดานางโลมที่ร้องไห้เพราะเผลอไปหลงรักแขก เลยทำให้รู้ว่าตัวเองคงจะตกหลุมรักเข้าซะแล้ว
พอเจ้าของร้านรู้ว่าคิโยะ เข้าห้องไปอยู่กับลูกค้า ก็ไม่พอใจ สั่งให้คิโยะแต่งชุดกิโมโน แต่งตัวให้เหมือนนางโลมซะ เจ้าของร้านมีปมในอดีตเกี่ยวข้องกับแม่ของคิโยะด้วย
ปรากฎว่ามาซาซึกุโผล่มาที่ร้านอีกครั้งและช่วยคิโยะเอาไว้โดยบอกว่าจะ “ซื้อตัวคิโยะ”
จังหวะนั้นคิโยะตามไม่ทัน ไม่รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองเป็นเรื่องจริงหรือฝัน คิโยะไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีวันที่ได้ออกมาจากสถานที่ที่มีกำแพงรายล้อมและไม่ได้มีวันออกมาเจอโลกภายนอกจนวันตาย
พอมาถึงบ้านมาซาซึกุ เจ้าตัวก็พาคิโยะไปแนะนำกับพ่อของตัวเองว่า “เขาคือภรรยานอกสมรสของผมครับ” โดยไม่ได้คุยตกลงอะไรกับคิโยะก่อน นับตั้งแต่นั้นชีวิตใหม่ของคิโยะก็เริ่มต้นขึ้นกับมาซาซึกุ หนุ่มทหารหน้านิ่ง พูดน้อย ในบ้านแยกจากบ้านหลักของตระกูล
ตอนแรกอ่านก็คิดว่าเนื้อเรื่องน่าจะดราม่า เพราะเปิดด้วยอุเคะที่อยู่ย่านเริงรมย์ ปรากฎว่าเนื้อเรื่องแม้จะมีหน่วงๆเพราะอุเคะต้องปรับตัวกับที่อยู่ใหม่ กับคนรับใช้ในตระกูลของเซเมะ แต่หวานชื่นมาก เซเมะคลั่งรักและหวงอุเคะมาก อุเคะก็เข้มแข็ง อดทน ขยันทำงาน น่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ซีนที่ให้คอนเปโตกันด้วยเหตุผลน่ารักๆก็อบอุ่น ความพ่อหนุ่มทหารชุดเครื่องแบบ หน้าตึง แต่ยิ้มบางๆนิดๆให้อุเคะคนเดียว ทั้งที่รักอุเคะขนาดนี้ แต่เพราะเป็นคนพูดน้อย ใช้คำพูดไม่เป็น เลยทำให้อุเคะเข้าใจผิดคิดไปอีกทาง กว่าจะหาจุดปรับตัวบอกความรู้สึกจริงๆกันได้ก็ใช้เวลาอ้อมกันซะนาน
ตัวคิโยะ เพราะโตมาในย่านเริงรมย์ ระบบความคิดและการศึกษาที่ได้มาก็ไม่เหมือนกับคนปกติ ถูกปกครองด้วยความหวาดกลัวและการทำร้ายร่างกายเลยทำให้มีมุมที่หวาดกลัวและไม่กล้า แต่เป็นคนมองโลกในแง่ดีและจิตใจดี
ส่วนมาซาซุกุเราชอบที่ไม่ถือตัวเลย ถึงจะเป็นคนพูดน้อย ใช้คำพูดไม่เป็น แต่ละเอียดอ่อน อะไรที่พอรู้ว่าตัวเองอาจทำให้คิโยะเสียใจจะรีบขอโทษแบบอ่อนน้อมจริงใจ มันดีมากๆชอบตรงนี้ ทำให้เห็นว่าเซเมะรัก เคารพ และปฏิบัติกับอุเคะที่มาจากสถานที่ที่คนทั่วไปมองแง่ลบได้อย่างเท่าเทียมกัน
เป็นนิยายแนวย้อนยุคที่อ่านได้เรื่อยๆ มีศัพท์ที่ไม่ค่อยเห็นในปัจจุบันบ้างแต่สนุก เราซื้อผลงานของอุมิโนะ ซาจิเซนเซไว้หลายเรื่องเลย เซนเซออกงานถี่เป็นประจำ สุดยอดเลย ไว้จะตามอ่านงานเซนเซอีก 🌿
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น