#มหานครสูญสิ้น (2เล่มจบ)｜39
🖋©︎ซีหลิงหมิง แปล : ซ่งเหล่าต้า สนพ.Mee-D
#ดาวศุกร์รีวิว #รีวิวนิยายวาย
สนุกกก สองเล่มหนาจุใจมาก
นิยายแนวซอมบี้หนีเอาตัวรอดเรื่องแรกที่อ่านเลย
เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นด้วยเกิดไวรัสที่ไม่รู้ที่มา จู่ๆก็ระบาดแพร่กระจายไปทั่วเมืองอย่างรวดเร็ว คนติดเชื้อกลายร่างเป็นซอมบี้กระหายเลือดเนื้อมนุษย์ที่มีชีวิตอยู่
นายเอก “หวังหยาง” ตื่นขึ้นมาหลังจากการเล่นเกมอย่างหนักหน่วงข้ามวันคืนในคอนโดสุดหรูของพระเอก “เซียวอี้” เพื่อนที่มหา’ลัย ตื่นมาไวรัสก็ระบาดไปทั่วแล้ว มองจากหน้าต่างห้องลงไปก็เห็นภาพสยองขวัญของซอมบี้กินคนกระซวกไส้ให้เห็น
พอหนีเอาตัวรอดมาจากคอนโดได้ก็ขโมยรถ ตระเวนหาเสบียงจนได้ไปเจอกับฟางจื้อหงและหลีโยว คู่รักชชที่วิ่งมาเคาะขอขึ้นรถหนีไปด้วย
หลังจากที่หลุดรอดจากการหาเสบียงและของที่ห้างได้ ที่ห้างก็ได้เจอทั้งหนึ่งในทหารที่ทางการส่งมาให้อพยพคนออกจากเมือง และกับอีกหลายคนที่รอดชีวิต หนึ่งในผู้รอดชีวิตคนนึงก็เสนอให้ไปที่บาร์วีไอพีที่ต้องมีบัตรผ่านเฉพาะกลุ่มเท่านั้น รับรองได้ว่าจะเป็นพื้นที่หลบภัยชั่วคราวที่ปลอดภัยได้แน่
ในบาร์แห่งนั้นก็ได้เจอกับ “เฉียวเฟยอวี่” หนุ่มหล่อรวยที่ก่อนเกิดไวรัสระบาดได้มาเที่ยวที่บาร์แห่งนี้ แต่ตอนเกิดเหตุวุ่นวาย เมาแอ๋หลับไปไม่รู้เรื่อง ไม่รู้สาวที่ไหนเอาบัตรผ่านประตูไปใช้ เลยทำให้ออกไปจากบาร์นี้ไม่ได้
ตอนแรกที่เฉียวเฟยอวี่เจอนายเอกก็ถูกใจนายเอกมาก นายเอกเป็นหนุ่มแนวกวนๆ ร่าเริงสดใส อันธพาลนิดๆ พูดจาโผงผาง ทำอะไรตรงไปตรงมา ผิวสีข้าวสาลี หน้าตาหล่อเหลาไม่อ้อนแอ้นตรงสเปคมาก แต่ยังไม่ทันได้เริ่มสานสัมพันธ์ใกล้ชิดตามฉบับคนผ่านประสบการณ์จีบคนมาเยอะ ก็ต้องเห็นสายตาสื่อจิตสังหารแบบไม่ปิดบังของพระเอก รับรู้ได้ทันทีว่าไม่ควรลํ้าเส้นไปมากกว่านี้ ในช่วงเวลาที่มีแต่ซอมบี้เต็มไปหมด ก็เลยรีบวางตัวแสดงเจตจำนงว่าตัวเองจะไม่ลํ้าเส้นนะ
พระเอกเป็นคนหน้าไม่มีความรู้สึก พูดน้อย ไม่แสดงออกทางอารมณ์เลย นายเอกก็ชอบเรียกว่าหน้าอัมพาต ด้านชา เย็นชาเสียเหลือเกิน
ถึงนายเอกจะยังไม่รู้ตัวว่าพระเอกคิดยังไงกับตัวเอง แต่พระเอกก็แสดงออกชัดเจนว่าใครที่เข้ามาใกล้นายเอก จะไม่ปล่อยเอาไว้แน่ ความอยากครอบครองอยากเป็นเจ้าของ และยึดติดในตัวนายเอกของพระเอกคือคือรุนแรงแบบไม่ปกติเลย
เพราะนายเอกยังไม่รู้ตัวว่าพระเอกคิดอะไรกับตัวเอง เวลามีซีนที่เห็นผญสวย พระเอกจะโกรธมาก ฟีลแบบถ้านายเอกให้ความสนใจใคร มันผู้นั้นไม่ควรมีชีวิตอยู่ต่อ อะไรแบบนี้
หลังจากที่ออกจากบาร์ ตะลุยผ่านซอมบี้มากมายอย่างยากลำบาก พอจะหนีข้ามสะพานอันเป็นทางออกเดียวจากเมือง ก็ได้รู้ความจริงบางอย่างเกี่ยวกับทหารจากการไปหาน้องชายของทหารในทีมที่โรงพยาบาล
พอรู้ความจริงก็เลยเปลี่ยนแผน ไปที่บ้านพักตากอากาศของเฉียวเฟยอวี่ที่อยู่บนเขา ที่นั่นมีลานจอดเฮลิคอปเตอร์ที่เป็นหนทางจะพาออกไปจากเมือง จังหวะที่จะได้ออกจากเกาะก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับนายเอก ซึ่งเรื่องนี้ทำให้ตัวตนที่แท้จริงของพระเอกถูกเปิดเผยต่อหน้าทุกคน
เหตุการณ์นั้นทำให้นายเอกติดเชื้อซอมบี้ จากที่ต้องเดินทางไปอีกเมืองนึง พระเอกก็สั่งให้ไปที่สถาบันวิจัยที่อยู่ท่ามกลางป่าเขา หลังจากลงจอดเฮลิคอปเตอร์ก็ต้องเดินเท้าผ่านป่า ผ่านหมู่บ้านห่างไกลที่เต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตอันตรายมากมายให้ต้องฝ่าฟันสู้เอาชีวิตรอด
ระหว่างนั้นอาการของนายเอกก็กำเริบเพราะติดเชื้อ เพื่อยับยั้งการแพร่กระจายของเชื้อ พระเอกก็ได้ใช้วิธีนึงช่วยยืดเวลาการติดเชื้อของนายเอก ซึ่งวิธีการช่วยนั้นก็เป็นอะไรที่แนบสนิท เกินกว่าเพื่อนกันสุดๆ
นายเอกโตมาในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า พ่อแม่บุญธรรมตอนแรกที่ไม่มีลูกก็รับไปเลี้ยง แต่พอมีลูกของตัวเองก็ไม่สนใจนายเอก นายเอกไม่ได้เป็นคนฝังใจกับอะไรแบบนี้ เป็นคนมองแง่บวก
ด้วยความเป็นเด็กเกเร ชอบมีเรื่องต่อยตีมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่เล็กจนโตนายเอกไม่เคยเจอใครที่เสียสละช่วยตัวเองมากขนาดนี้เท่าพระเอก หลายๆเหตุการณ์ตอนสู้กับซอมบี้ พระเอกเข้ามาช่วยนายเอกตลอด ทำให้นายเอกรู้สึกอบอุ่นในหัวใจและซาบซึ้งมาก แต่ด้วยความเป็นคนทื่อ รู้สึกช้าก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหวให้กับพระเอกแล้ว
ในเล่มสองหลังที่เดินทางไปสู่สถาบันวิจัยอันเป็นสถานที่ที่พระเอกจากมา จากคำบอกของพระเอกว่าในสถาบันวิจัยมีสารล้างฤทธิ์ที่จะช่วยเรื่องไวรัสได้
ถึงจะไปถึงที่สถาบันวิจัยแล้วก็ต้องผ่านเรื่องอันตรายอีกหลายอย่าง กว่าจะเอาชีวิตรอดและขึ้นเครื่องบินออกจากสถาบันได้
เพราะเป็นนิยายแนวซอมบี้ หนีเอาชีวิตรอด ก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะมีฉากบรรยายภาพแหวะๆ สยองขวัญ ชวนพะอืดพะอม ขนลุกขยะแขยงในหลายเหตุการณ์ แต่ก็มีสอดแทรกความฮาของนายเอก ที่เป็นคนเอะอะอะไรก็เล่นมุข สนุกสนานร่าเริงมากๆ บางฉากที่กำลังตึงเครียด นายเอกโพล่งพูดมาอะไรที่ทำให้คนอดทึ่งไม่ได้ เป็นนายเอก สายถึก หล่อ เท่ แรงมหาศาล(แต่ก็สู้พระเอกไม่ได้อยู่ดี) กินเก่ง ชีวิตในวัยเด็กของพระเอกก็สะเทือนใจมาก แต่ก็ทำให้เข้าใจว่าทำไมพระเอกถึงโหดเหี้ยม และยึดติดกับนายเอกแบบใครเข้าใกล้นายเอกจะฆ่ามันให้เรียบขนาดนั้น
ฉากNC ท้ายๆเรื่องทวีความดิบเถื่อนพอสมควรเลย ส่วนตัวแล้วเราแอบสงสารกับคู่รักชชในเรื่อง หลีโยวเป็นหนุ่มน้อยหน้าสวยบอบบาง จิตใจอ่อนโยนบริสุทธิ์จริงๆ
ท้ายของทั้งสองเล่มจะมีตอนพิเศษในเซตติ้งต่างๆกันด้วย
ในเรื่องมีซีนตัวละครที่ทำเรื่องให้รู้สึกขัดใจอยู่บ้างตามประสาแนวซอมบี้ แต่ก็สนุกดี อ่านแล้วเพลินไหลไปเรื่อยๆ อยากรู้เหตุการณ์จะเป็นยังไงต่อไป เหมือนดูซีรีส์ซอมบี้หนีเอาชีวิตรอด แต่ไม่ได้อ่านแล้วบีบคั้นจนเครียดปวดหัวกดดันขนาดนั้น จบแบบปลายเปิด สนุกดี แปลดีมากด้วย ชอบๆ 🌿
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น